Andriej Tarkowski (1932–1986) jest uważany za jednego z największych artystów w historii sztuki filmowej, nazywany „poetą ekranu”. W swojej twórczości poruszał tematykę duchowości, poszukiwania transcendencji oraz egzystencjalnego rozdarcia definiującego życie ludzkie.

Zrealizował takie filmy, jak Walec drogowy i skrzypce (1961), Dzieciństwo Iwana (1962), Andriej Rublow (1966), Solaris (1972), Zwierciadło (1974), Stalker (1979), Czas podróży (1982), Nostalgia (1983) oraz Ofiarowanie (1986). Był również, o czym rzadziej się pamięta, reżyserem teatralnym oraz teoretykiem lmu i sztuki.