Francuską grupę Artonik założyli w 1992 r. Caroline Selig (absolwentka Akademii Sztuk Pieknych w Aix-en-Provence) i Alain Beauchet (realizator dżwięku), którzy od 1994 roku pracują w Marsylii. Artystów od poczatku interesowały zachowania ludzi w przestrzeniach publicznych, drobne gesty, sprawy pomijane, nieważne. Ich interdyscyplinarne, działające na styku teatru, tańca i sztuk wizualnych, projekty to krytyczna i poetycka interpretacja dnia codziennego.
Caroline Selig i Alain Beauchet pokazują swoje projekty w ramach festiwali sztuki ulicznej, na festiwalach teatralnych czy festiwalach miejskich. W latach 2004-2007 organizowali znany na południu Francji karnawał w Martigues obok Marsylii. Od 2008 roku prowadzą projekt edukacyjny we francuskich gimnazjach. „Photophobie” to monumentalna instalacja dźwiękowa wykorzystująca fotografie więźniów z Kajenny, stolicy i głównego portu Gujany Francuskiej (1992); „Petite fête de la mort” (1995) podejmuje temat choroby i śmierci poprzez wystawę i działania w i wokół przyczepy kampingowej. „Lʼhomme en friche” (1997) to spektakl będący parodią realisty-show. „Caliente” (1999) to spowiedź siedmiu kobiet, opowieść o ich marzeniach i rozczarowaniach.
Większość projektów Artonik rozgrywa się w przestrzeniach publicznych, na ulicach, placach, dworcach, w kawiarniach. „Alice-Station 2” (inspirowany współpracą z polskimi artystami w ramach festiwalu FETA w Gdańsku w 2003 roku) dzieje się na stacji kolejowej, „12 minutes chrono” (2005) – na tarasie kawiarni, a „Et ainsi de suite... ” jest spacerem po parkach miejskich (2010).