Jest zarazem reżyserem i aktorem, charakteryzatorem i kostiumografem, wreszcie artystą – fotografem i archiwistą własnych dokonań. Od 1966 roku stworzył przeszło siedemnaście tysięcy fotograficznych autoportretów, na których wciela się w znane postaci z historii, literatury, polityki, kultury a także wymyślone przez siebie typy ludzkie i stwory.

Swoje ciało traktuje jako medium trwającego od pół wieku, konsekwentnie realizowanego projektu artystycznego, będącego totalnym dziełem otwartym. Od dekady, wykorzystując możliwości aparatu cyfrowego, nagrywa również performance’y dokamerowe, będące rejestracją improwizowanych utworów wokalnych. O swojej strategii pisze: „Nie stosuję peruk, trików, natomiast wykorzystuję wszystko, co dzieje się z moim organizmem, jak: odrastanie włosów, ubytek zębów, choroby, starzenie się itp.”.