Niepowtarzalny urok

Po mistrzostwach świata w kajakarstwie, organizowanych w 1990 roku na specjalnie zbudowanym torze regatowym Malta, pozostały ogromne tereny, które należało ożywić. Ówczesne władze miasta postanowiły uczynić z nich miejsce wypoczynku i rekreacji, a jednym z elementów realizacji tych założeń miały być prezentacje spektakli na terenach otaczających sztuczny akwen. Inicjatywa trafiła na podatny grunt w osobach Michała Merczyńskiego, menadżera pracującego wtedy w Teatrze Polskim oraz dyrektora tego teatru, Grzegorza Mrówczyńskiego. Nie bez znaczenia okazała się także tradycja teatru plenerowego istniejąca w Poznaniu za sprawą Teatru Ósmego Dnia, który akurat powrócił z wymuszonej przez władze komunistyczne emigracji. „Ósemki” nie tylko zaprezentowały na pierwszym festiwalu swój spektakl „Mięso”, ale także, korzystając ze swych międzynarodowych kontaktów, przyczyniły się do zaproszenia na Maltę zaprzyjaźnionych zespołów: Teatro Nucleo i Teatro Tascabile z Włoch oraz hiszpańskiego La Burbuja Teatro. Tak oto pierwsza edycja festiwalu, choć składało się na nią jedynie osiem prezentacji, od razu zyskała wymiar festiwalu międzynarodowego i spotkała się z ogromnym zainteresowaniem publiczności. Sukces pierwszej edycji uruchomił szereg procesów, które wyznaczyły kierunki rozwoju festiwalu na kolejne lata.