W "Brzasku" teatr nie posługuje się tekstem, opowieść prowadzona jest poprzez niezwykle wyrazisty ruch aktorski. Jedynie emocje postaci wyrażane są głosem – chrząknięciami i krótkimi szczeknięciami. Wykreowany zostaje w ten sposób świat dziwnych, zdeformowanych postaci, zezwierzęconych indywiduów, wstrząsanych skurczami. Składa się nań dwóch robotników – tragarzy pierza i zbędny w ich świecie inteligent. Wykonują absurdalną robotę, która nigdy się nie kończy – ot, tacy współcześni Syzyfowie.