Spektakl "Chromarama" (1995) opiera się na ekspresji ciał aktorów. Podstawowym założeniem jego twórców jest uwolnienie koloru od przypisywanej mu zwykle powinności opisywania świata. Ruchy aktorów oraz barwy układają się w metaforyczny obraz życia – od narodzin po śmierć. Podkład muzyczny stanowią neutralne znaczeniowo dźwięki, połączone ze znanymi dziełami muzyki klasycznej. Postać ludzka ma ukazać się widzom w swej formie "nieoswojonej”.