W swojej praktyce Maria Zimpel poszukuje nowego języka ruchowego. Odrzuca nieaktualne według niej formy i narzędzia tworzenia ruchu i wypracowuje nowe. Z tych poszukiwań wyłania się choreografia, w której ucieleśniona wyobraźnia staje się siłą twórczą. Taniec opiera się tu na ruchu generowanym przez odnajdywanie energetycznych pasm w ciele na podstawie map wewnętrznych. Pasma te, obudzone w cielesności, pozwalają przeistaczać się ciału performerki w nowe organizmy, nowe formy życia.