Po oszczędnym i radykalnie cielesnym Dawn (2013) produkcja Adrienn Hód z 2014 r. jest cielesnością wplecioną w łańcuch emocji. Podczas transu wywołanego ciągłym ruchem otwiera się podświadomość. Odpryski seksualności, arie impulsywnych oddechów, przecząca tabu gra mocnego, ale i subtelnego humoru. Torsy czterech tancerzy wyrażone jako splątanie ich wewnętrznych historii. Negocjacje między niebem a ziemią i triumf nad prozaiczną miejską rzeczywistością.