Punktem wyjścia spektaklu Dance for Nothing jest wykład Johna Cage’a zatytułowany Lecture on Nothing (1959) – nie tylko zapis przemówienia, ale ujęty w rytmiczne struktury tekst eksperymentalny. Artystka wyraża go słowami (wygłasza wykład) i tańcem. Dystansuje się do siebie, by zaraz wpaść w trans, w który wciąga widzów. Jest na przemian obecna i nieobecna dla publiczności – raz do niej przemawia, innym razem o niej zapomina, jest rozluźniona lub nad wyraz skoncentrowana. Widzowie podążają za nią, śledząc tekst amerykańskiego kompozytora.