Prezentowane na całym świecie solo jest skomponowane z elementów wielu różnych ruchowych słowników (od disco do baletu klasycznego) oraz swobodnego ruchu wywiedzionego bezpośrednio z somatycznych praktyk pracy z ciałem (np. body-mind centering). Frédéric Gies dekonstruuje pojęcie tanecznego stylu, zadaje pytanie o jego autorstwo, kwestionuje kategorię oryginalności w czasach, gdy taniec coraz częściej jest komponowany z zapożyczonych gestów i kroków, czyli tzw. ready mades.