Dwunastu gniewnych ludzi jest adaptacją scenariusza kultowego filmu Sidneya Lumeta z 1957 roku o tym samym tytule. Napisana przez Reginalda Rose’a historia do dziś funkcjonuje w USA jako esej o potędze demokracji – dwunastu przypadkowych mężczyzn spotyka się, by zadecydować o losie oskarżonego o morderstwo nastolatka. Mimo swoich uprzedzeń i zewnętrznych komplikacji wydają sprawiedliwy werdykt. Do takiego rozwiązania twórcy przedstawienia odnoszą się jednak nieufnie. W ich wersji dobro i zło są narzędziami wykorzystywanymi do manipulacji, prawda przegrywa z pragnieniem poklasku. Język nie służy walce o wspólną sprawę, ale pokazaniu prywatnych ambicji i kompleksów bohaterów. Idealna demokracja jawi się w przedstawieniu jako niespełniony sen.