W „Europolis” zespół odwołuje się do dwóch podstawowych źródeł inspiracji – własnego spektaklu z połowy lat 80. – „Europa po deszczu” i różnego rodzaju reality show. W obu przypadkach istnieje jakiś „Big Brother”, modelujący rzeczywistość, nadający nowe znaczenie słowom, zmieniający system wartości, a w rezultacie – człowieka. Czy orwellowski duch panuje nad naszym losem, bez względu na zachodzące w świecie zmiany?