W swoich spektaklach wykorzystują bardzo różne tradycje i techniki teatralne, których wzajemne połączenie często bywa zaskakujące. Eksperymentują ze światłem i głosem, wplatają w to elementy pantomimy, tańca nowoczesnego i baletu. Podstawą spektakli za każdym razem są osobiste przeżycia i problemy członków grupy, ich marzenia, radości, niepokoje, smutki.

Prezentowany w tych przedstawieniach obraz świata może przerażać dosłownością, pokazywaniem mato "scenicznych" fragmentów rzeczywistości, ale równocześnie zadziwia... nierealnością. Mimo iż spektakle powstają w oparciu o różne teksty literackie, zespól opowiada w nich ciągle jedną historię o świecie, który jest straszny i śmieszny zarazem o sobie samych, miejscach bliskich sercu, o sprawach, które jego członków naprawdę obchodzą. Tak też będzie w "Fauście" według Leszka Kołakowskiego – ostatniej premierze Teatru Jednego Wiersza.