Przedstawienie Marka Fiedora (oparte na sztuce Antonio Buero Vallejo) opowiada o kresie życia wybitnego artysty, malarza i rysownika, Francisca Goi. To studium jego głuchoty, samotności, strachu. W pełnym przejmujących san spektaklu Goya nie jest pokazany tylko jako artysta, ale też uwikłany w politykę i historię człowiek. To przepiękny sceniczny obraz mierzenia się geniusza z problemem starości, niemocy, brakiem zgody na samego siebie. Istotne okazują się w przedstawieniu Marka Fiedora pojedyncze gesty, nabierające ogromnej mocy, ważna jest także gra światłem i cieniem, dalekim echem nawiązująca do sztuki malarskiej Goi.

Oto mniej znane w Polsce oblicze twórczości Dostojewskiego; odarte z patosu, wypełnione elementami komizmu i fantastyki. Opowiadana historia prezentuje pisarską męczarnię niespełnionego literata. Widzowie poznają zawiłości i śmieszności jego umysłu. Dzięki świetnej grze trzech aktorów — Łukasza Chruszcza, Sebastiana Cybulskiego i Filipa Bobka — na sanie zjawia się jakby jeden, schizofreniczny organizm. A kim w takim razie jest B0b0k? Może to demon lub chochlik? A może po prostu jedynie hasło przywołujące to co niezwykłe.

Nowe spojrzenie na kanoniczny tekst Gombrowicza. Reżyser, Artur Tyszkiewicz, poszukuje w nim problemów dotykających współczesnej młodzieży, ale próbuje również postawić uniwersalne wnioski. Spektakl pokazuje polskie wady i śmiesznostki, światem rządzi bowiem forma
i ucieczka od niemożliwa. Wyrazem tych treści jest również obrotowa scenografia, która wydaje się więzić w środku aktorów przez czas trwania spektaklu.