I Never Fall Apart, Because I Never Fall Together to solo, w którym Anna Nowicka dąży do zbudowania poruszającego się i wzbudzającego emocje autoportretu, wymykającego się jednak uchwyceniu. W nieustannym stawaniu się i rozpadaniu artystka odsłania rozdarcie, przez które przedostają się na powierzchnię ciała różnorodne, określające nas indywidualne i zbiorowe wspomnienia, przekonania, oczekiwania, kłamstwa, marzenia, obietnice, klisze. Ciało staje się polem walki, w którym o głos walczą różne nasze tożsamości, polem niestabilnym, podlegającym ciągłym przekształceniom.