Źródłem spektaklu „Kavkazkij Priviet" były rozmowy zaczerpnięte z rzeczywistości, język ulicy, kuluarowe sytuacje z biur, pubów, dyskotek, a także politycznych salonów i internetowych list dyskusyjnych. Punktem odniesienia w ocenie świata jest tu Czeczenia i samotność jej mieszkańców. Twórcy odwiedzili ośrodki dla czeczeńskich, badali czeczeńską historię i kulturę. Przesłanie spektaklu jest dramatyczne: oto człowiek przestał panować nad sobą, stał się bezwolny, iluzoryczny. I nawet ci, którzy mają przynieść nadzieję i ulgę — tzw. ludzie 0 „boskim posłannictwie" — kłamią.