W "Kronikach sejneńskich" historia miesza się z legendami, faktyczna przestrzeń miasteczka przenika się z przestrzenią mityczną. Glinianą makietę Sejn, wykonaną przez młodych aktorów, zapełniły, jak przed laty, litewskie pleśni weselne i korowodowe, starowierne, "duchowyje stichy", polskie ludowe piosenki, żydowskie niguny i cygańskie pieśni o wędrówce tułączy. Nad tym gwarnym bogactwem opiekę roztoczyły Sejneńskie Anioł: Miłości, Zgody, Muzyki, Opatrzności, Ogniska Domowego, Chleba i Wody. Zanurzmy się więc w świat, jakiego już nie ma, może jakaś jego cząstka obudzi w naszej pamięci dawno zapomnianego wspomnienie.