"O świcie, zagubieni na bocznej drodze jadąc do Xochicalco. Światła naszego samochodu wyłapują opuszczony obóz cyrkowy. Wchodzimy delikatnie stąpając po porzuconych plakatach... W kącie do makijażu czytamy słowa "La Divina" napisane no ramie skradzionego lustra. Nie zauważyliśmy jak szybko wzeszło słońce. Poły płótna na szkielecie namiotu zaczęty klaskać na wietrze jakby winszowały aktorom. Wróciliśmy!"

"La Divina Commedia" została przez krytyków określona jako "widowisko cyrkowe na cztery ciała i wiele duchów", w którym jedna niespodzianka goni drugą. Spektakl balansuje na cienkiej linii między szarlatanerią a wirtuozersko prezentowaną iluzją. Ciągłe zmiany dają w efekcie zaaranżowany chaos żywiołów, tworząc czyste sceniczne szaleństwo, które jednocześnie jest pełne fantazji, zabawne, a przede wszystkim — inteligentne.