Le Cinómatophone", czyli "Pompatyczna opera elektroliryczna" to spektakl-pochód stworzony przez Compagnie Oposito w twórczej współpracy z paryską Compagnie Dócor Sonore. Pochód ów tworzy kilkanaście przedziwnych postaci. Najpierw rzucają się nam w oczy sylwetki mężczyzn w mundurach i w kepi na głowach, poruszające się niczym muzyczne automaty. Z ciała, w różnych dziwnych miejscach wyrastają im głośniki, z których dobywają się dźwięki marszy, fragmenty oper, walce; na koniec słyszymy odgłosy zwierząt przerywane telefonicznymi rozmowami, które nagle się urywają. Pośród tych dziwnych stworów dostrzegamy kobietę – delikatną, pełną wdzięku, kruchą, trochę zagubioną.

Ubrana jest we wspaniała suknię, szytą według mody z początków naszego wieku, z jej szyi zwisa sznur pereł, a na głowie ma czepek zrobiony z filmowej taśmy. Jej ozdobione czarnymi rękawiczkami ręce zdają się wskazywać kierunek marszu "muzyczno-żołnierskich automatów". Czasem jednak nieposłuszni żołnierze rozbiegają się na wszystkie strony lub – zbuntowani – otaczają  groźnym kotem swą przewodniczkę. Kim są "głośniko-ludzie"? Czy w ogóle są ludźmi? Kim jest piękna nieznajoma? Operową diwą? Dyrygentką? Czy wywołuje z ludzi-głośnikw fragmenty swoich dźwiękowych wspomnień? A może prowokuje ich do wyrzucenia zawartości ich własnej pamięci?  Nagle owe dziwne postaci bez słowa, bez żadnego znaku i bez pożegnania odchodzą ścigane pospiesznymi brawami.