Film opowiada historię istoty obdarzonej jedynie cielesną egzystencją. To byt przedmiotowy używany do zaspokajania potrzeb i pragnień. Na ekranie Lúcia ma nieobecne, odległe spojrzenie, które kryje w sobie rozpacz, lęk i gwałtowne emocje.

Jest wykluczana i uciszana przez seksistowskie społeczeństwo, które nigdy nie bierze pod uwagę jej opinii, życzeń i pragnień. Film jest cichym świadectwem kobiety zespolonej ze swoją rolą i funkcją, pozbawionej prawa do bycia, myślenia, wyrażania opinii.