Szkicowa, improwizowana wersja spektaklu „of(F)love" powstała w ramach Salonu Muzycznego na Zamku. Obecna postać, dopełniona przez współkreacyjną obecność tancerzy, przestrzeń plastyczną i dramaturgiczną, budowaną m.in. poprzez odniesienia do wiersza Williama Blake'a, pozostaje w zasadniczej, dominującej relacji z kompozycjami współczesnego holenderskiego twórcy Jacoba Ter Veldhuisa, którego utwory cechuje swoisty minimalizm a zarazem intensywna obrazowość.

„Nienasycenie — istnienie samym, nienasycenie pierwotne" - Witkacy

Słowacki, kiedy tworzył „Balladynę", przyjaźnił się z Ignacym Krasińskim, z którym zresztą niedługo później poróżniła go wizja sztuki, ale któremu — póki co, mógł swój tekst dedykować. Dlaczego jednak nie dedykował go jedynej osobie, która duchowo nie opuściła go nigdy? Czy dlatego, że była ona kobietą? Dlaczego „Balladyna" - historia dwóch kobiet - nie jest mitem ani baśnią, ani legendą, ani właśnie historią? I dlaczego winimy tylko jedną postać? Skoro rozpaczliwie samotne są wszystkie?

„Fontanna"
i am the man that won't tell you.
ayn rand
w tym podważonym świecie, stworzonym przez
innych
nachodzi mnie błaha zapewne wątpliwość:
jestem tu dla ułudy prawości czy wreszcie
dla siebie? i gówno obchodzi mnie i cieszę się
gównem w trawie, na śniegu. czy wolno? tak,
wolno
przesuwa się wszystkość, suchością
nic nie dorówna tej pięknej miłości własnej.
więc minął czas bohaterów sam na sam z sobą.
jedyna ozdoba tej fety to farsa. buduję
co wykreślone z dawna i stoi. nie widzą mnie.

Atmosfera spektaklu Pawła Malickiego to gęsty od emocji świat, w którym oddając się komuś całkowicie, zatracamy własne „ja" i zdolność „samodzielnego oddychania".

Inspirację do„3x3" Agnieszka Błacha odnalazła w symbolicznym klimacie malarstwa Jacka Malczewskiego. „Chimera: „Meduza" i „Thanatos" uosabiają ciemne, tajemnicze, a jednocześnie fascynujące cechy kobiecego świata, naznaczonego tym, co nieuniknione w ludzkim i mitycznym porządku istnienia.

Atmosferę spektaklu Andrzeja Adamczaka buduje poczucie bezczasu, zawieszenia, inercji. Jego bohaterowie, wywiedzeni z dramatu Czechowa dokonują czynów pozornych, uwikłani w zależności emocjonalne, zniewoleni konwenansem, zbuntowani i pogodzeni zarazem, zastygają jak woskowe figury w jedynej znanej im rzeczywistości. Autor spektaklu inspirując się „Trzema
siostrami" zastrzega, iż nie dokonuje przekładu dramatu na język ruchu, interesuje go warstwa psychologiczna. Premiera dedykowana pamięci Conrada Drzewieckiego w 82 rocznicę urodzin.

DSM-IV 301.81 — Zaburzenia osobowości typu B. Osobowość narcystyczna — zaburzenie osobowości, w którym występuje wzorzec zachowań zdominowany nastawieniem wielkościowym (w wyobraźni lub na jawie), potrzebą bycia podziwianym, brakiem empatii i niezdolnością do przyjęcia perspektywy innych Osoby silnie narcystyczne mogą niekiedy przeżywać stany, w których czują się jakby były za murem lub szybą oddzielającą ich od innych ludzi, bądź mieć wrażenie, że inni są jak postacie z wyświetlanego filmu. Nie są to jednak przeżycia psychotyczne, lecz metaforyczny opis wrażeń, jakich doświadczają w kontakcie z innymi ludźmi.

Słońce delikatnie pieści naszą skórę swoim dotykiem. Uśmiechamy się do tych chwil, jak w rajskim ogrodzie, kiedy jeszcze owoc grzechu nie oddzielał nas od innych. Nasze zmysły inicjują wyprawę poza horyzont. Ożywione marzeniem kobiet i mężczyzn, których wzrok wpatrzony w drogę, o porannej rosie, budzi niepokój. Fikcja przenika się z rzeczywistością.