Spektakl oparty jest na wierszach ks. Jana Twardowskiego z tomików „Biedna logiczna głowa”, „Zeszyt mamusi” i „Stare fotografie”. Jest tu dialog z Bogiem, z drugim człowiekiem, z samym sobą, a także historia całego ludzkiego życia – dwoje ludzi spotyka się, postanawia razem żyć, rodzi im się dziecko.

Choć są razem, są też samotni. W końcu odchodzą z tego świata. Opiekę nad całą ich egzystencją sprawują anioły. Życie człowieka jest tu jako wędrówka ku wieczności, a jego najwyższy sens zawarty jest w zwykłych codziennych czynnościach.