Or bada analogię między gramatycznym konceptem równoważnika zdania, zdania bez orzeczenia, i „zdania performatywnego”, w którym wydarzenie zostaje ukazane poza działaniem, samą sceniczną obecnością aktorów. Taniec jest tu rozumiany jako mechanizm oparty na dialektyce czasowości i tożsamości form, wydarzenia i powtórzenia. Jak pisze Paolo Ruffini, Or to „spektakl oddziałujący na ciało i umysł widza. Wykonawcy pozostają w ryzykownym zawieszeniu między seryjnością tańczonych fraz a niemożnością utworzenia z nich narracji”. Praca reżyserki jawi się jako próba krytycznej redefinicji samej idei percepcji, stworzenia scenicznej instalacji, której strukturę wyznaczają skoki jakościowe. Mechanizm jest w spektaklu ujawniany, podważany, na nowo ustanawiany i zaraz potem niszczony.

W ramach festiwalu zostanie również pokazany film Courtesy Of powstały wokół 3-letniego projektu realizowanego przez Silvię Rampelli z udziałem osób chorych na Parkinsona. Jest to choroba polegająca na zaburzeniu ośrodkowego systemu nerwowego, powodująca spowolnienie ruchowe, zaburzenia równowagi, trudności z wykonywaniem najprostszych czynności. Ciało poddaje się konwulsjom lub na odwrót – zamiera nieświadome w jednej pozycji. Wola, cielesność i działanie przestają tworzyć harmonijną całość określającą człowieka. Poddane konwulsjom ciało staje się metaforą rozpadu podmiotu jako całości, podkreśla nieciągłość ludzkiego indywiduum.