Jest to kolejna w dziejach zespołu próba budowania dużej formy teatralnej rozpisanej na wiele wątków, przy wykorzystaniu różnorodnych środków wyrazu. W przedstawieniu tym grupa, która obrała sobie na patronkę postać z Witkacowskiego dramatu, daje własną wykładnię swoiście rozumianej idei Czystej Formy.