STILLEN (2006)
To pozbawiona słów medytacja o możliwości międzyludzkich relacji, które performerzy – starszy mężczyzna, młoda oraz dojrzała kobieta – testują wobec siebie na scenie. Są wobec siebie czuli, okrutni lub obojętni, ruch ich ciał bywa intensywny, pełen pasji i emocji, ale wypływa też z desperacji i lęku przed samotnością. Oscylują między potrzebą bliskości i obcością, chęcią komunikacji i poczuciem alienacji.

EXERCISE IN DYING (2010)
W impresyjnym, 10-minutowym filmie mężczyzna obserwuje umierającą na ulicy kobietę. „Śmierć jawi się jako wyzwanie. Przygotowujemy się do tego, by ostatecznie dać życiu zgasnąć. Patrzymy, jak inni znajdują siłę, aby wydać ostatnie tchnienie” – mówi o filmie artystka. Tematem filmu jest etyczny wymiar spojrzenia. Jak to, na co patrzymy, wywołuje w widzu poruszenie? Jaki rodzaj poruszenia? Czy implikuje czyn?

AGORAPHOBIA (2011/2012)
Spektakl w przestrzeni publicznej. Jego bohaterem jest postać, która krzykiem prowokuje przechodniów i biernych obserwatorów do opowiedzenia się: zajęcia stanowiska, reakcji. Publiczność stopniowo zaczyna podążać za mężczyzną, kierując się instrukcjami podawanymi za pomocą telefonów komórkowych. Spektakl był pokazywany w wielu miastach, m.in. w Nowym Jorku na Times Square.