Stado albo Miejsca wilgotne rozwija wątki związane z tym, co w tkankach miasta najbardziej płynne. Celem poszukiwań jest wytropienie lub sprowokowanie słabych punktów w relacji między przestrzenią publiczną, psychologią mieszkańców, detalami wymykającymi się kontroli, psychogeograficznymi fantazmatami a społeczno-historycznymi uwarunkowaniami. Po pracy w archiwach, muzeach, bibliotekach, obserwacjach poczynionych w miejscach publicznych o niejednoznacznej tożsamości nastąpi przejście do działania w terenie. W miejscach wilgotnych, w pobliżu zbiorników wodnych, w parkach, ale też w dzielnicach o charakterze wymykającym się nowoczesnemu zarządzaniu przestrzeniami i ludźmi koczować będzie Stado – eksperymentalna formacja żyjąca w onirycznej przestrzeni permanentnej teraźniejszości, poza czasem, na początku wakacji. Jej działania inspirowane odkryciami poczynionymi w trakcie badań i obserwacji mają dotyczyć pracy ze strategiami wyobcowania, zaniechania, rozluźnienia (jako metafory rozluźnienia norm społecznych), uznania tego, co jest, co powraca, co było niechciane, wypierane.