Balet, który swym tematem nawiązuje do pogańskiego rytualnego poświęcenia młodej dziewczyny siłom odradzającej się przyrody. Pozbawiony jest on jednak folklorystycznej dosłowności, zarówno w ruchu i geście, jak i w niezwykle pięknej warstwie plastycznej, a jednocześnie czytelny wyrafinowany, i przejrzysty układ choreograficzny. Dynamika ruchu i ekspresyjne kreacje tancerzy wywołują wrażenie niezwykłego napięcia. Choreografia do tego baletu jest niewątpliwie wielkim osiągnięciem Ewy Wycichowskiej. Zgodnie z jej intencją, struktura formalna spektaklu jest wierna partyturze Strawińskiego. Świetna praca całego zespołu.