Spektakl powstał na podstawie opowiadania Par Fabiana Lagerkvista „Sybilla”. Przywołana w nim  zostaje opowieść starej Pytii delfickiej, wygnanej ze świątyni za przedłożenie miłości do człowieka nad miłość do boskiego kochanka. Dzieje Pytii wracają jako "opowieść znaleziona w starej sukni". Mityczna historia ożywa we współczesnej kobiecie, zmuszając ją do ponownego przeżywania zdarzeń z życia kapłanki.

Przedstawienie bada obecność mitu w każdym z nas, doświadczenie "bycia wybranym", zarówno w wymiarze metafizycznym, jak i czysto ludzkim. Opowiada o sprawach tak prostych i ważnych zarazem, że niemal archetypowych – miłości kobiety i mężczyzny, macierzyństwie i doświadczeniu śmierci.