"Sąd ostateczny" jest zadedykowany młodemu praskiemu reżyserowi, który dwa lata temu popełnił samobójstwo. Nie jest to jedyne odniesienie do Sądu Ostatecznego - spektakl nawiązuje także do jugosłowiańskich wydarzeń z ostatnich lat, wyrażając osobiste doświadczenia swych twórców. Oglądamy więc obrazy grzechu, pożądania, zbrodni, kary, wzlotów, upadków, triumfów, śmierci, ale i bezinteresownego dobra. Na „język* tego przedstawienia składają się: muzyka, fragmenty filmów dokumentalnych i odgłosy pompatycznych przemów.