Jest XXV wiek. W podziemnym, kontrolowanym przez komputery świecie ludzie zostali sprowadzeni do roli pozbawionych emocji automatów. W sterylnej, opresyjnej rzeczywistości wszelkie naturalne odruchy są zakazane, a miłość i seks praktycznie niemożliwe, ponieważ mieszkańcy poddawani są codziennej, przymusowej aplikacji otępiających ich narkotyków. Dzieci poczynane są klinicznie w próbówkach, a światem władają mechaniczni ludzie o stalowych twarzach. Mieszkańcy są zunifikowani, mają ogolone głowy, noszą identyczne ubrania, a zamiast imion posiadają indywidualne numery. Jednak wciąż czują się ludźmi – żyją, oddychają, pracują. Pewnego dnia para mieszkańców, mężczyzna THX 1138 i kobieta LUX 3417, postanawia przestać przyjmować codzienne dawki narkotyków. Odkrywają emocje i miłość. THX 1138 podejmuje walkę z antyludzkim systemem, przeciw któremu popełnił najcięższe wykroczenie. Film sprzed 40 lat w swojej wizji przyszłości jest niepokojąco profetyczny, w wielu momentach zawiera obrazy naszych czasów.