Yogyakarta, Indonezja, rok 2009. W centrum rekrutacyjnym kobiety przechodzą szkolenie, które pozwoli im zostać pokojówkami. Nabywają praktyczne umiejętności – np. uczą się dobrych manier i języka swoich przyszłych pracodawców, ale też tego, jak korzystać z kuchenki mikrofalowej. Każdego miesiąca tysiące z nich opuszczają Indonezję, by znaleźć pracę w krajach Bliskiego Wschodu, skąd będą mogły przesyłać do domu godziwą pensję. Ich praca często przeradza się jednak w koszmar. Kobiety są przepracowane, poddawane psychicznej opresji i redukowane do funkcji niewolnika. Ich historie ujawniają się w filmie w spojrzeniach, słowach, śmiechu lub przeciwnie – w często szokującej ciszy. Bohaterki opowiadają o oczekiwaniach, którym muszą sprostać oraz zawiedzionych nadziejach – własnych i tych, które pokładają w nich oddalone o tysiące kilometrów rodziny.