Samotny Don Kichot powraca, by po raz kolejny „bronić straconej sprawy poezji w świecie prozy”. Po wielu rozczarowaniach, pozbawionych już złudzeń co do natury człowieka i świata, otwiera przed Sancho i Dulcyneą, mieszkańcami „parteru ziemi”, obszar subtelniejszych uczuć i doznań. Czy poddadzą się urokowi wykreowanego przezeń świata? Czy będą potrafili oderwać się od stołu? Czy pozwolą, aby powszednie życie pozbawiło ich wyobraźni? Dostojewski nazwał dzieło Cervantesa powieścią, w której prawda zostaje ocalona dzięki kłamstwu.