Projekt jest praktyką płaczu w sytuacji performatywnej – badaniem fenomenologii łez. Artystki pytają o mechanizmy społeczne i kulturowe związane z tym, co publiczne i prywatne, z zagadnieniem okazywania emocji, zestawiają doświadczenia osobiste z ikonicznymi scenami płaczu, wywodzącymi się z kontekstu wschodnioeuropejskiego, i jednocześnie badają, jakie emocje manifestują się w różnych sytuacjach i dlaczego decydujemy się (lub nie) wyrazić je publicznie.