"The Power of Theatrical Madness" to zapis jednego z pierwszych (1984) spektakli Jana Fabra (De macht der theaterlijke dwaasheden). Jego centralnym tematem jest baśń Andersena "Nowe szaty cesarza". Fabre — podobnie jak dziecko, które w baśni demaskuje nagość króla — obnaża to, co długo teatr definiowało — iluzję.

Wyszukane pozy, przepełnione formą gesty oraz podniosła muzyka prowadzą iluzję teatralną do granic jej możliwości i tym samym ją przekraczają. Fabre bawi się ryzykiem: nóż. martwe żaby, słaniające się nagie ciała, które u kresu swoich sił nabierają blasku, mają wywołać w widzu napięcie, niepewność, jednocześnie fascynację i odrazę. Mają uderzyć, porwać, zaangażować. Powtórzenie, stanowiące strategię twórczą Fabra, nagina iluzję, wydobywa teatralny trick.