Dwa ciała splecione w 1000 metrów czarnej liny. Praca nawiguje gdzieś w przejściowej przestrzeni „pomiędzy”, w której nieustanne metamorfozy masywnej, czarnej nici stale podważają podział na przedmiot i podmiot. Lina staje się lassem, batem, wężem, a następnie wielkim węzłem, wielowymiarowym wzorem, przypadkowym przestrzennym ornamentem, labiryntem, rozległym oplątaniem, skrywaniem i odkrywaniem; staje się ciałami, które łączy i dzieli. Praca ta jest drugą odsłoną 10-letniego projektu badawczego Rope.