W Woe trzech nastolatków stoi wśród publiczności i zwraca się bezpośrednio do niej. Chcą opowiedzieć o czymś, dla czego nie znajdują adekwatnych słów. Prowadzą każdego z widzów przez pamięć o ich własnej młodości. Stopniowo zwyczajny obraz dzieciństwa ulega zaburzeniu. Tematem spektaklu jest traumatyczna pamięć o doświadczeniu bycia wykorzystanym w dzieciństwie. Nagłe zbliżenie do subiektywnych doświadczeń, fantazji i snów zderzone zostaje z naukowymi informacjami o tym, co dzieje się z ciałem i mózgiem człowieka, gdy jest wykorzystywany. Kaldor daje swoim młodym aktorom przestrzeń do bycia sobą; nie grają dla nas, raczej z nami i naszą wyobraźnią.