Już od jedenastu lat, przez ponad dwieście prezentacji „Wypukłego” w ośmiu krajach Europy, okrutny los odrzuconego outsidera staje się na czach widzów udziałem jednej z postaci. Ten, kto w prostym, ludzkim odruchu chce jej pomóc, musi przełamać najbardziej oczywistą regułę gry w teatr. A jednak zawsze znajduje się na widowni ktoś, kto nie boi się spojrzeń innych widzów, skłonnych jeszcze grać wyznaczone sobie role.

Ów ktoś przerywa tym samym swoją i naszą grę, przywracając nam na chwilę dziecinną nadzieję na świat bardziej „wypukły”. Ciekawe, czy któryś z owych odważnych zdawał sobie sprawę, jak podobny był w swym szlachetnym porywie do rycerza z la Manczy.