Bird and Person Dyning (1975) Alvina Luciera to kompozycja na zestaw mikrofonów binauralnych, parę głośników oraz sztucznie wygenerowany ptasi śpiew. Jedyna widzialność kompozycji to nieznaczny ruch wykonawcy w przestrzeni, tworzący sprzężenia między mikrofonami umieszczonymi w jego uszach, śpiewem ptaka a systemem nagłośnieniowym. Słuchacz słucha słuchania twórcy, a najprostsze środki wykonawcze i akustyka przestrzeni tworzą zmienny obraz dźwiękowy.