Inging to choreografia umysłu, ciąg nieprzerwanych i nieprzelanych na papier słów, które podążają za prędkością myśli. Aplikując swą fizyczną praktykę „nonstopping” na czynność mówienia, Durning przywołuje siłę, która jest zarówno wewnętrzna, jak i zewnętrzna, fizyczna i metafizyczna. Język mówiony zacina się, płynie i podskakuje w tańcu dyktowanym przez rygorystyczną dyscyplinę. Gdy myśli pojawiają się jako słowa, a słowa wyłaniają się z ciała, inging przenosi zarówno mówcę, jak i słuchacza do miejsca paradoksalnej intymności.