W spektaklu Maneries ciało jest postrzegane jako znak wpisany w struktury języka. Staje się bytem określonym przez arbitralnie narzucony system znaków oraz nośnikiem i generatorem możliwych znaczeń. Tancerka Florencia Vecino przeprowadza na scenie serię testów, badając granice swoich własnych możliwości formalnych. Jej celem jest wymknięcie się ograniczeniom lingwistycznych struktur i rozumieniu. Czy jednak można funkcjonować poza strukturami języka? Czy faktycznie sami mówimy o obrazie, czy raczej obraz mówi o nas? W tym pełnym energii spektaklu publiczność jest skonfrontowana z żywiołem przypominającym pierwotny rytuał.