„Walizka" Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk to dramat, który otrzymał nagrodę główną oraz nagrodę publiczności w pierwszej edycji konkursu dramaturgicznego Metafory Rzeczywistości zorganizowanego przez Teatr Polski w 2008 roku. Autorka o swojej sztuce mówi, że to opowieść o pochwale i afirmacji życia. Odnaleziona po latach walizka staje się bowiem dla głównego bohatera, Fransua Żako, kluczem do prawdy o sobie. Otwarcie walizki umożliwia dotarcie zarówno do własnych korzeni, kultury, jak i do bolesnej historii.

W „Szarańczy" Biljany Srbljanović wszyscy są ofiarami - starzy, młodzi, rodzice, ich dzieci. Umiera rodzina, umiera samotny człowiek, umiera miłość i przyjaźń. Biljana Srbljanović pisze o pustce, o ludziach, którzy mają kłopoty z elementarną komunikacją, są bezduszni, egoistyczni, niespełnieni. Młodzi płacą za grzechy swoich rodziców, nie mają do kogo się odwołać,
na kim się oprzeć, starzy schowali się za swoimi funkcjami —ojca, matki, członka Akademii Nauk. Jedni i drudzy żyją odarci ze złudzeń. „Szarańcza" to opowieść o jednej starości i wielu samotnościach. „Pokolenie młodych ludzi, między dwudziestym piątym a trzydziestym rokiem życia, przeżyło tu cztery wojny. U nas, kiedy doczekasz się pierwszej menstruacji, już wchodzisz w menopauzę" — opowiada autorka.

Teatr Polski w Poznaniu, który w czasach niewoli był jedną z ostoi polskości, prezentuje autorski spektakl Pawła Kamzy. Przedstawienie inspirowane historią Powstania Wielkopolskiego, oparte zostało na dwóch, dotychczas niepublikowanych, relacjach uczestników wydarzeń roku 1918, które udało się odnaleźć reżyserowi. Stanowią one cenne świadectwa historii, ukazując jednocześnie zaangażowanie Niemców mieszkających w Poznańskiem w wydarzenia polskiej rewolucji. „Kiedy świat był młody" to jednak nie tylko opowieść o zrywie narodowym, to przede wszystkim historia o miłości, zdradzie, namiętnościach z aferą szpiegowską w tle.

Realizacja sceniczna nagrodzonego w konkursie Metafory Rzeczywistości 2008 dramatu Piotra Rowickiego „Mykwa" została przygotowana specjalnie na Europejskie Spotkania Teatralne „Bliscy Nieznajomi". Spektakl, odwołujący się do wydarzeń w Jedwabnem, konfrontuje widzów z problemem mentalnego wykluczenia i poczucia winy Polaków wobec społeczności żydowskiej.

„Panny z Wilka" to opowieść o zmaganiu się z czasem i ze sobą w czasie - czasie, który nie tylko galopuje, ale i paradoksalnie staje w miejscu. Niekiedy zatrzymuje się w zaułkach, przechowuje myślenie i obyczaje z dawnych epok. Czasem zatrzymuje się w jakiejś części naszej osobowości i tam wciąż jesteśmy młodzieńcami bądź dziećmi, jakby wzbraniając się przed dojrzałością... Główny bohater, Wiktor Ruben, samotny 35-letni mężczyzna przeżywa kryzys po śmierci jedynego przyjaciela. Zachęcony przez lekarza wyrusza na urlop w rodzinne strony. Tu konfrontuje się ze sobą sprzed 15 lat, a spotykane kobiety uświadamiają mu rolę, jaką niegdyś odegrał w ich życiu. Niespełniony erotyzm nagle odzywa się z niezwykłą siłą... A sprzyja mu lato, wiejskie zacisze, mnogość kobiecych ciał — tych rzeczywistych i tych ze wspomnień, a także niepowtarzalna, jakby zachowana sprzed wieków, atmosfera polskiego dworku. I tak, jak nagle się zjawił, postanawia nagle wyjechać, przerwać tę podróż w siebie i w przeszłość...