Projekt Cycloïd-E to spektakularna rzeźba dźwiękowa – wahadło o średnicy 10 metrów, zadziwiające nie tylko rozmiarami, ale też płynnością ruchu, dźwiękiem, wyrafinowaniem i elegancją. Metaliczne tuby wyposażone w instrumenty rezonują w zależności od rotacji. Cycloïd-E tworzy w ten sposób kinetyczną i polifoniczną całość, nawiązującą do szerszej refleksji na temat „harmonii sfer”. Artyści przywołują na przykład Pitagorasa, który twierdził, że świat został stworzony z chaosu przez dźwięk i harmonię, a więc zgodnie z zasadami muzycznych proporcji. Odległości między planetami miały odpowiadać interwałom muzycznym. Według Pitagorasa planety znajdowały się w harmonijnym ruchu i wytwarzały muzykę niesłyszalną dla nas z powodu wzniosłości jej dźwięków i niedostosowania do nich naszych uszu. Niemal 1000 lat później, w 1619 roku, astronom Johannes Kepler w dziele Harmonia świata również usiłował wyjaśnić proporcje świata w kategoriach muzycznych. Odwołując się do Pitagorejskiej muzyki sfer, twierdził, że każda planeta wydaje dźwięk, którego wysokość uzależniona jest od szybkości jej ruchu po orbicie. Zarówno w opisie Pitagorasa, jak i Keplera struktura kosmosu sprowadzona została do struktury dzieła muzycznego. Te dwa przykłady pokazują, że namysł nad relacją między ruchem a dźwiękiem, który interesuje braci Décosterd, był kiedyś częścią szerszej refleksji na temat harmonii świata.