Teatr Ósmego Dnia, założony w 1964 roku przez studentów polonistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, to zespół-legenda, symbol teatru zaangażowanego, czujnie reagującego na aktualne wydarzenia społeczne i polityczne. Członkiem-założycielem grupy był Lech Raczak – aktor i reżyser, od 1993 roku dyrektor artystyczny Malta Festival Poznań. W latach 70., po zetknięciu się z twórczością Jerzego Grotowskiego, Teatr Ósmego Dnia skupił się na wypracowywaniu własnego języka teatralnego, który dotykałby doświadczeń widzów – życia w opresyjnym systemie i konieczności stałej walki z jego zakłamaniem, brudem i zniewoleniem.

Do najważniejszych spektakli Teatru Ósmego dnia należą m.in.: Jednym tchem (1971), Sztafeta (1971), Przecena dla wszystkich (1977) oraz Ach, jakże godnie żyliśmy (1979). W 1984 artyści zostali zmuszeni przez władze do emigracji, z której powrócili w 1989. W 1991 po reaktywacji zrealizowali m.in. Ziemię niczyją (1991) i Tańcz póki możesz (1994) – uznawany za jeden z najciekawszych spektakli lat 90. W następnych latach powstawały spektakularne widowiska w scenerii miejskiej: Szczyt (1998), Arka (2000), Czas matek (2006), Teczki (2007). Obecnie szefem Teatru Ósmego Dnia jest Ewa Wójciak. Teatr stale pamięta o swoich kontrkulturowych korzeniach i wciąż tworzy nowe, pokazywane na całym świecie projekty. Organizuje też warsztaty aktorskie, debaty, aktywnie angażuje się w poznańskie życie społeczno-kulturalne.