"Kolacja z kanarkiem" to wir obecności i trwania zamknięty w jednym momencie. Tylko odbiorca wprawia w ruch tę zamarłą machinę sensu. Kolacja z kanarkiem odwołuje się do mieszczańskich zwyczajów spotkań towarzyskich, zwłaszcza tych kojarzonych ze stereotypem Poznania oraz wielkopolskich tradycji kulinarnych. Czy wspólny smaczny posiłek to tylko przyjemność?

Czy raczej niepewność, brak kontroli i stojące za tym niebezpieczeństwo? Na proszonej kolacji nie mamy wpływu na potrawy, oddajemy się we władanie gotujących, co więcej, tkwimy w kleszczach cenzury, jakiej poddajemy swoje ciało. Każda konfrontacja z dziedzictwem to bitwa na śmierć (tego, co znika) i życie (tego, co właśnie próbuje wzrosnąć). Kto wejdzie między te dwa fronty, może bardzo wiele zyskać.