Początki tego alternatywnego sposobu słuchania muzyki tanecznej sięgają 1969 roku — gdy po raz pierwszy idea pojawiła się w fińskim filmie science fiction pt. Ruusujen Aika. Powszechne zastosowanie pomysłu organizowania party bez użycia systemu nagłaśniającego, bazującego jedynie na bezprzewodowych słuchawkach przeznaczonych dla każdego uczestnika imprezy miało miejsce na początku lat 90. XX wieku.

Silent Disco propagowały środowiska działaczy ekologicznych, ponieważ było sposobem na zminimalizowanie hałasu przeszkadzającego nie tylko ludziom, ale także wpływającego niekorzystnie na przyrodę. Od roku 2000 Silent Disco jest coraz popularniejsze wśród młodych ludzi organizujących prywatki oraz (również w postaci silent gig — koncertów opartych na podobnej zasadzie) na najważniejszych festiwalach muzycznych — m.in. w Glastonbury.